Balanseng Paglilingkod

“Masama ang anumang labis.” Ito ang madalas na nagiging komento ng mga tao kaugnay sa mga bagay na ipinapasok sa bibig. Ganunpaman, alam man ng nakararami ito, ang mga paboritong pagkain pa rin ang lubus-lubusang kinukonsumo. Kaya’t madalas mga health professionals lamang ang mga nagsasabing, “May kulang ka sa ganitong                 bitamina..” o ‘di kaya ay ”Iwasan mo ang ganitong pagkain…” Dahil ang hatid ng anumang labis ay “karamdaman.”

Ang pagbabalanse ay isang skill. Kinakailangan ito sa acrobatics(sining ng pagbabalanse ng katawan), nutrisyon, hermeneutics (agham ng interpretasyon ng Bibliya), pulitika, atbp. Hindi aksidente ang pagkakaroroon ng balanseng sistema.

Ang ecological balance ng kalikasan ay gawa ng skillful Creator nito. Sinira lang ito ng tao at nagresulta sa hindi na balansyadong ecosystem na isa sa mga naging sanhi ng iba’t ibang kalamidad. Dagdag pa rito, lumayo ang tao sa mga alituntunin ng kanyang Tagapaglikha dahilan upang tuluyang mawala sa balanse ang kalagayang panlipunan. Ito ay mas kilala sa KARAMDAMANG PANLIPUNAN.

Nangangailangan ng skill o karunungan ang tao upang maibalik ang dating kaayusan, ang balanseng kalagayan. Mahalaga ito sa anumang larangan lalung-lalo na sa pulitika at serbisyo publiko. Hindi ito madali. Ngunit, kapag taglay ng mga tagapagpatupad ang karampatang skill o karunungan, ito ay abot-kamay.

Ang pamahalaan ay naglunsad ng mga batas, panukala at panuntunan para sa pagsasanay ng mga lingkodbayan na siyang inaasahang mag-angat ng kanilang karunungan sa serbisyo-publiko. Kasama na rito ang mga programa sa moral recovery ng mga empleyado ng gobyerno para sa matuwid na serbisyo. Dapat nating pasalamatan na hindi lamang kalayaan sa relihiyon ang mayroon tayo sa ating bansa, bagkus ay itinataguyod mismo ito ng batas ng republika dahil bahagi ito ng solusyon sa karamdamang panlipunan.

Wika nga ng Pambayang Tagapamahala Angel M. Navarro, “May karamdaman ang ating lipunan na ang tanging makapagpapagaling ay walang iba kundi ang Diyos.” Inamin ng administrador na siya’y hindi relihiyosong tao. Ngunit, sa ibang pagkakataon sinabi niya “Simula nang ako’y naging Municipal Administrator, ako’y natutong magdasal.” Si “Admin Bobie” na hinirang ni Mayor Makoy Marcos sa tungkulin ay kilala sa munisipyo bilang matalinong tao. Mayroon din kayang katulad na pananaw at gawi ang mga “hindi matatalino” sa Naujan? Hindi lang pangmatalino ang tumanaw ng pag-asa sa Maykapal.

Ang nag-iisip para sa ganap na kagalingang panlipunan ay hahantong sa balansiyadong solusyong sosyal, pulitikal at espirituwal. Nakikita ito ng mga mambabatas at mga nanunungkulan sa awtoridad ng pamahalaan sa nasyunal na level. Imposibleng hindi makita ito sa local level.

Kamakailan lamang ay pinagdiwang ang Town Fiesta. Tanda ito ng presensiya ng mga relihiyosong mamamayan sa Naujan. Harinawa’y maihayag ang espirituwal na mga gawi at pananaw sa pamamagitan ng pagsuporta ng mamamayang Naujeňo sa pagbabago ng mga baluktot na kaugalian. Dahil ito ay sagabal sa balansiyadong kalagayan.

Natunugan na may mga empleyado na namataang lasing sa oras ng trabaho. Ang sabi ng nasusurang Mayor Makoy “tanggalin sa serbisyo!” “Bigyan muna ng second chance” pakiusap ng administrador.

Mga lingkodbayan dapat ang nangunguna sa direksyon tungo sa pagbalanse ng tumatagilid na nating kultura. Paano kung likas talagang liko ang oryentasyon ng isang empleyado ng gobyerno? Sabi ni Admin Bobie, “Sa aking pagharap sa mga tao bilang isang empleyado ng munisipyo, ako’y nakamaskara ng mataas na dignidad sa paglilingkod.” Tinutukoy ng Tagapamahala na hindi niya dinadala sa munisipyo ang kanyang mga bisyo sa labas, bilang pagbigay-galang sa batas na nagsasabi:

“Public service is a public trust.”

Nasa lingkodbayan ang pagpapatunay kung siya ay karapatdapat sa pagtitiwalang ibinigay sa kanya ng pamahalaan. Pero ito’y tiyak niyang makakamtan kung siya’y tatalima lamang sa balanseng paglilingkod na isinusulong ng batas.